Ga maar weer in je fles, geest van het pluralisme

Wat we deze ochtend vermoedden, werd een paar uur later realiteit. In een opiniestuk dat deze ochtend in De Standaard verscheen, stelden Wim Distelmans en Freddy Mortier dat “één strekking binnen één van de zeven partijen die onderhandelen over een nieuwe federale regering bereid is de relance van een heel land te blokkeren vanwege de ethische dossiers.”

Daarnet verscheen in dezelfde krant dat het kwaad geschied is: “Het ontwerpakkoord van de toekomstige regeringspartijen bedient de CD&V-voorzitter op zijn wenken. De woorden ‘consensus’ en ‘wederzijds respect’ staan centraal. Ze engageren zich om een ‘multidisciplinair team van experts’ de opdracht te geven om de huidige ethische wetgeving ‘te evalueren’. Nadien handelen de regeringspartijen ‘in consensus’.”

Een paar opmerkingen. Ten eerste is een ‘multidisciplinair team van experts’ al meermaals geraadpleegd in alle ethische dossiers die vandaag op tafel liggen. De debatten kunnen inmiddels verjaardagen vieren. Wat wetenschappers nog kunnen bijdragen aan een debat dat ten gronde over het moreel statuut van de foetus en de rechten van de vrouw moet gaan, is een mysterie.

Ten tweede doet het handelen ‘in consensus’ van de regeringspartijen fundamenteel afbreuk aan de democratie die ons land zou moeten besturen. De uitbreiding van de abortuswetgeving was zo goed als gestemd voordat het parlement in zomerreces ging. Ware het niet dat het gefilibuster van een conservatieve minderheid Vaticaanse hard-liners stokken in de wielen stak door amendement aan amendement te rijgen. In die omstandigheden is ‘consensus’ een eufemisme voor een CD&V-vetorecht.

Ten derde lanceert men de term ‘wederzijds respect’. Je kan er niet omheen dat hier vooral respect voor de cultuur van de particratie wordt bedoeld, en dus voor de koehandel die veel burgers steeds meer doet vervreemden van de politiek. Respect voor democratie is hier ver te zoeken. Zo’n vorm van respect zou erkennen dat een ruime meerderheid van de burgers van dit land, jong of oud, links of rechts, gelovig of niet, vragende partij is voor een uitbreiding van zelfbeschikkingsrechten. Eén versie van een levensbeschouwing legt haar dictaat op aan alle andere groepen, hoewel niemand de aanhangers van die levensbeschouwing een strobreed in de weg legt om hun eigen overtuigingen te volgen.

We vragen ons oprecht af hoe het mogelijk is dat een conservatieve vleugel binnen een kleine partij zes andere partijen op hun knieën dwingt. Hoe is het mogelijk dat progressieve partijen die al jaren mee op de barricades staan voor de ethische vooruitgang, het dubbel slot dat op de ethische ijskast zit nu mee omdraaien?